در گذشته ارائه تعریفی جهانی برای کیفیت بالینی دشواربود .این امر سبب گردید تا برخی دولت ها تلاش کنند که بامعرفی مفهوم حاکمیت بالینی به ارائه این تعریف جهانی بصورت یکپارچه کمک کنند. این مفهوم مبتنی بر ایده ای است که سازمان جهانی بهداشت از کیفیت ارائه کرده بود و طی آن اشاره به 4 عامل و عنصر زیر داشت:

* مدیریت حرفه ای (کیفیت فنی)     * استفاده بهینه ازمنابع (کارایی)

* مدیریت ریسک                          * رضایت بیماران

در کشورهای مختلف، روشها و ابزارهای متنوعی جهت ارتقای کیفیت مراقبتهای سلامت بکار گرفته می شوند. ازمیان این روشها، حاکمیت بالینی به منظور ارتقای کیفیت مراقبتهای بالینی از اواخر دهه 1980 پایه ریزی و به عنوان ابزاری جهت بررسی هزینه اثر بخشی و کیفیت سنجی ارائه خدمات بالینی ودرمانی استفاده گردید.ودرحقیقت یکی ازسیستم های پایش ومدیریت کیفیت داخل سازمانیInternal Assessmentبه حساب می آید.

امروزه حرکت در مسیر ارتقای کیفیت و ایمنی خدمات سلامت نه یک انتخاب بلکه یک ضرورت والزام است. در حال حاضر بسیاری از کشورهای توسعه یافته ودر حال توسعه ی  جهان از اعتبار بخشی به عنوان روشی مناسب برای ارزیابی خدمات مراکز ارائه دهنده سلامت که متمرکز بر ارتقاء کیفیت و ایمنی است، استفاده می نمایندکه ازدسته ارزیابی های خارج سازمانیExternal Assessmentمحسوب می گردد.که به طوراختصاصی استانداردهای مراقبت های سلامت راسنجیده ونمره گذاری می کند.