ایمپلنت

از هزاران سال پیش بشر در جستجوی راهکارهایی جهت جایگزینی دندانهای از دست رفته خود بوده است.اتروسکان‌ها که در ایتالیای امروز زندگی می‌کردند دندان‌های مصنوعی را از استخوان‌های گاو نر می‌ساختند. تیم باستان شناسی دکتر Wilson آرواره‌ای از نژاد Mayan کشف کردند که دندان‌های تراشیده شده‌ای از جنس صدف در این آرواره به جای دندان‌های ثنایای از دست رفته جایگزین شده بود. کاشف ایمپلنت در اول قرن 19 شروع گردید. تحقیقات در مورد استفاده از موادی که بتواند جایگزین دندان از دست رفته شوند همچنان ادامه داشت در ابتدا سعی براین بود که دندان‌های طبیعی از دهان شخص دیگر کاشته شوند اما این روش کاشت ایمپلنت با عفونت همراه بود و با شکست مواجه می‌گردید. ایمپلنت از جنس طلا ، نقره ، چینی و حتی سرب امتحان گردید اما درصد موفقیت کاشت آنها کم بود و قابل پیش بینی نبود. دکتر A.E.Strock در سال 1931 میلادی استفاده از آلیاژVitallium را برای ساخت ایمپلنت‌ها توصیه نمود. در سال 1947 میلادی Manlio. Formiggini ایتالیایی ایمپلنتی از جنس Tantalum ساخت و در همان زمان Rapheal Cherchere ایمپلنت‌هایی از جنس آلیاژ کروم ، کبالت را ابداع کرد.

تحقیقات تیم سوئدی در مورد ایمپلنت دندانی

در سال 1952 میلادی یک تیم تحقیقاتی سوئدی در دانشگاه Lund سوئد به پیشرفت مهمی در علم ایمپلنتولوژی دست یافتند. سرپرست این تیم Peringar Branemark یک جراح ارتوپد بود. یکی از پروژه‌های تحقیقاتی این تیم ارزیابی میکروسکوپی پروسه‌های التیامی در استخوان بود. آنها بر روی خرگوش تحقیق می‌کردند و ایمپلنت تیتانیومی را در داخل استخوان ران خرگوش کار گذاشتند. بعد از چندین ماه متوجه اتصال خوب فلز تیتانیوم با استخوان ران خرگوش شدند. این پدیده اتصال استخوان را Osseointegrration نام‌گذاری نموده‌اند. بر اساس این تحقیق استفاده از ایمپلنت‌های تیتانیومی متداول گردید. فلز تیتانیوم قابلیت اتصال بیولوژیکی بالایی را با استخوان‌ها دارد از آن زمان تا کنون چند هزار بیمار از مزایای داشتن ایمپلنت‌های دندانی بهره‌مند شده‌اند.

تعریف ایمپلنت دندانی و عملکرد آن

اگر شخصی یک یا چند دندان را از دست داده باشد و یا کاملا بدون دندان باشد بمنظور جایگزینی دندان‌های از دست رفته می‌تواند از ایمپلنت‌های دندانی استفاده نماید. یک ایمپلنت دندانی پایه کوچکی از جنس فلز تیتانیوم یا آلیاژهای تیتانیوم می‌باشد. این فلز به وسیله استخوان‌ها براحتی پذیرفته می‌شود و اتصال استخوان فک با این فلز بخوبی صورت می‌پذیرد. واژه اتصال ایمپلنت به استخوان (Osseoitgration) خیلی زیاد در این رابطه استفاده می‌شود که منظور از آن پیوستگی و اتصال ایمپلنت دندانی با استخوان فک می‌باشد. ایمپلنت دندانی که جایگزین ریشه دندان می‌گردد دارای شیارهای ظریفی بر روی سطوحش می‌باشد که در استخوان فک پیچ می‌گردد ایمپلنت در داخل حفره‌ای که توسط دریل ایجاد شده است قرار می‌گیرد. اصلی‌ترین هدف در نصب یک ایمپلنت رسیدن به یک اتصال فوری با استخوان اطراف آن می‌باشد. این امر یک پایداری اولیه را بوجود خواهد آورد که با گذشت زمان بوسیله افزایش بیشتر توده استخوانی بر روی سطح زیر میکروسکوپی ایمپلنت محکمتر خواهدگردید.
این سطح زیر توسط روش‌های مختلف Acid etching Blosting و غیره ایجاد می‌گردد. پس از مدت زمان کوتاهی که استخوان اطراف کاملا به ایمپلنت متصل گردید می‌توان قسمت تاج ْآن را بشکل یک دندان طبیعی بازسازی نمود، دندان جدید از نظر زیبایی همانند یک دندان طبیعی عمل می‌نماید. در مواردی که تحلیل استخوانی زیاد است، دست دندان متحرک بیمار گیر کافی ندارد و در نتیجه بیمار در جویدن، صحبت کردن و ... با مشکل مواجه می‌گردد. در این موارد می‌توان با استفاده از تعداد محدودی ایمپلنت بعنوان پایه این مشکل را حل نمود.

مزایای استفاده از ایمپلنت‌های دندانی

اولین مزیت سلامتی و زیبایی بیشتر است وقتی که دندان‌ها از دست می‌روند استخوان اطراف دندان شروع به تحلیل می‌کند. این تحلیل استخوان می‌تواند منجر به عقب رفتن فک گردد. بکار بردن ایمپلنت‌های دندانی مانع این امر گردیده و بنابراین شکل طبیعی فک حفظ خواهد گردید. در طب سنتی کمبود دندان از دست رفته را با جایگزینی یک پلاک دندانی متحرک یا با تراش در دندان مجاور و استفاده از پل Bridge جبران می‌نمایند، اما در هنگام استفاده از ایمپلنت دندانی علاوه بر آنکه از تحلیل رفتن استخوان جلوگیری می‌شود، از صدمه به دندان‌های مجاور نیز جلوگیری شده و زیبایی یک دندان طبیعی را به دهان بیمار باز می‌گرداند. همچنین در نحوه صحبت‌کردن بیمار تغییری ایجاد نمی‌گردد. مزیت دیگر آن آسایش بیشتر می‌باشد، زیرا ایمپلنت‌های دندانی اتصال محکمی با استخوان فک پیدا می‌کنند هیچ گونه لغزندگی و حرکت دندان مصنوعی وجود نخواهد داشت. این امر ناراحتیهای مربوط به استفاده از دندان مصنوعی از قبیل اتصال ضعیف ، تحریک لثه و درد را برطرف خواهد نمود.

چند دندان می‌تواند توسط ایمپلنت حمایت شود؟

تمام اشکال متداول جایگزینی دندان‌ها از قبیل پل‌ها یا دندان مصنوعی می‌تواند بوسیله استفاده از ایمپلنت‌های دندانی انجام پذیرد. اگر شما فقط یک دندان طبیعی را از دست داده باشید یک ایمپلنت برای جایگزین‌نمودن کافی خواهد بود در فضاهای بزرگتر که تعداد دندان بیشتری از دست رفته، لزوما نیاز به استفاده از یک ایمپلنت برای هر دندان نمی‌باشد، هر چند تعداد دقیقی ایمپلنت بستگی به کیفیت و میزان استخوان در ناحیه‌ای که ایمپلنت کار گذاشته می‌شود، خواهد داشت. دانسیته (تراکم استخوان) در فک بالا عموما ضعیفتر از فک پایین می‌باشد و اگر در فک بالا اصلا هیچ دندانی وجود نداشته باشد حداقل شش ایمپلنت برای جایگزینی کامل دندان‌ها ، صورت ثابت کافی خواهد بود. در فک پایین بخصوص در جلوی آن استخوان خیلی محکم می‌باشد بنابراین نیاز به ایمپلنت‌های کمتری نسبت به فک بالا وجود خواهد داشت و تعداد چهار ایمپلنت می‌تواند ده دندان یا بیشتر از در فک پایین حمایت نماید. اگر چه استفاده از 5 تا 6 ایمپلنت متداول می‌باشد. ایمپلنت‌های دندانی معمولا از اصول مهندسی پیروی می‌کنند، آنها باید در یک استخوان قوی کار گذاشته شوند.

افراد مناسب برای ایمپلنت دندانی

اگر فردی از سلامتی عمومی کاملی برخوردار باشد، ایمپلنت‌های دندانی یقینا می‌توانند کارگزاری شوند. هر چند نوشیدن مشروبات الکلی یا سیگارکشیدن مشکلاتی را در ارتباط با التیام اولیه ایجاد می‌نماید و می‌تواند اثر منفی روی سلامت لثه و بافت استخوانی اطراف ایمپلنت داشته باشد. تعدادی از دندان پزشکان اگر بیمار سیگار خود را ترک ننماید، تمایلی بکار گذاشتن ایمپلنت بدلیل تاثیر منفی آْن از خود نشان نمی‌دهند.