مقدمه:

ارتباط غیر کلامی:

در ارتباط کلمات فقط بخشی از پیامی هستند که ما می فرستیم و زبان بدن نیز بدون استفاده از کلمات، پیام های خود را منتقل می کند، در وضعیت ایده آل، پیام های غیر کلامی، پیام کلامی را تقویت می کند و یک سری اطلاعات اضافی د رمورد احساسات و هیجان ها، تمایلات، مقاصد و وضعیت ذهنی فرد در اختیار طرف مقابل می گذارد. ولی گاهی قسمت غیر کلامی، متناقض با کلامی است و این امر منجر به دریافت پیام های مخلوط و متناقض از سوی شنونده می شود. در چنین مواقعی احتمالاً این پیام غیر کلامی است که در ست می باشد چون غالباً ناهشیار بوده و کنترل آنها دشوارتر است.

انواع مختلف ارتباط غیر کلامی:

1-تماس بدنی: لمس کردن بخش مهمی از ارتباط غیر کلامی است که می تواند علاقه و محبت، فهم و دلسوزی را نشان دهد.

2- فاصله: فاصله زیاد بخصوص در روابط صمیمانه مثل روابط زناشویی می تواند نشان از عدم علاقه و یا کدورت بوده و نزدیکی و فاصله کم، علاقه و محبت را نشان دهد.

3- حالت صورت: حالت چهره مهم ترین مؤلفه ارتباط غیر کلامی است.

4- تماس چشمی:تماس چشمی مناسب می تواند احترام و علاقه به طرف مقابل را نشان داده و عدم آن حاکی از عدم تمایل برای ارتباط باشد.

5- آهنگ، بلندی و سرعت کلام

خشم:

خشم یک هیجان طبیعی است که همه انسان ها آن را تجربه می کنند و یک جنبه طبیعی از زندگی زناشویی نیز محسوب می شود. وقتی که نیاز های زوج ها برآورده نمی شود، با هم دچار تعارض می شوند. ولی همین هیجان طبیعی، در صورتی که کنترل نشود، می تواند موجب بروز خشنوت های کلامی و جسمی شود،به روابط صمیمانهصدمه بزند و به نارضایتی زناشویی و حتی جداییی و طلاق بینجامد.

اصول مقابله با خشم همسر:

اصل اول: به حرف های همسرتان گوش دهید

وقتی یکی از زوج ها از دست دیگری عصبانی است، طرف مقابل باید به حرف های وی گوش دهد تا بتواند بفهمد همسرش دقیقاً چه احساسی دارد و چرا؟البته این کار بسیار سختی است چون گوش دادن به کسی که فقط سرزنش و انتقاد می کند، کار دشواری است.

اصل دوم:موافقت کنید، عذر خواهی کنید و نظر خود را بیان کنید.

در هنگام گوش کردن زوج ها می تواندد نکاتی را که در حرف های هم درست و قابل درک است را تایید کنند و وقتی متوجه نقش خود در عصبانیت همسرشان شدند عذر خواهی کنند. عذرخواهی صادقانه التیام بخش صدمه های ایجاد شده است. و سپس می توان نظر و دیدگاه خود را بیان نمود.

موافقت، معذرت خواهی و اضافه کردن نظر و دیدگاه خود می تواند گفتگوی سازنده ای را بین زوج ها ایجاد کرده و احتمال شدت گرفتن عصبانیت و بروز مشاجره و دعوا را کاهش دهد.

تعارض:

تعارض یک بخش اجتناب ناپذیر از زندگی زناشویی است و وقتی پیش می آید که هر کدام از زوج ها عقاید، علایق، نیازها و خواسته های متفاوتی دارند.تعارض به خودی خود بد نیستو در واقع اگر به شکل سازنده ای حل شود، می تواند موجب ارتقای رشد شخصی نیز بشود.

بنابراین، این خود تعارض نیست که مشکل ساز است، بلکه روش برخورد با آن است که می تواند به روابط صدمه بزند.

موضوع های تعارض:

شایع ترین منابع تعارض عبارتند از:

- پول و مسائل مالی       -کیفیت ارتباط و مسائل جنسی

- خانواده همسر              - تقسیم کارهای روزانه

- تربیت فرزندان            - مصرف سیگار، الکل و مواد

- وضعیت ظاهری            - تفاوت های فرهنگی

سبک های حل تعارض:   

1. سبک رقابتی/ جنگ و دعوا: هدف چنین سبکی، کسب قدرت و برنده شدن به قیمت زیر پا گذاشتن حقوق و خواسته های دیگری است و معمولاً نیز از روش های پرخاشگری و گاه پرخاشگری منفعل برای نیل به این هدف استفاده می شود.
2. اطاعت و تسلیم: ویژگی چنین سبکی، رفتار غیر قاطعانه و سلطه پذیر است. هدف، حفظ رابطه و آرامش به قیمت صرف نظر کردن از خواسته ها و امیال خود به نفع خواسته ها و نیاز های دیگری است. 
3. سبک اجتنابی: ویژگی این سبک، اجتناب از مواجهه با تعارض است. افرادی که چنین سبکی دارند رفتار منفعلانه ای داشته و نه به فکر براورده کردن نیازها و خواسته های خود هستند و نه  دیگری.
4. سبک همکاری کننده: ویژگی چنین سبکی، احترام برای حقوقف امیال و خواسته های یکدیگر و هدف آن دست یافتن به راه حلی است که مورد تواف طرفین باشد