يكي از علل شايع كمردرد، علل مكانيكي (پيچ خوردگي و گرفتگي عضلاني با واسطه فشار مكانيكي) است كه معمولا درد بيمار محدود به ناحيه كمر است و باسن يا ساق پاها تير نمي كشد. بيمار معمولا اسپاسم عضلات اطراف مهرهاي و وضعيت بدني نامعمول به خود مي گيرد. اين نوع كمردرد ممكن است تا مدتهاي طولاني بيماررا درگير سازد كه در اين صورت به آن كمردرد مزمن مكانيكي اطلاق مي شود.

انواع مکانیکال دردهای کمری

مهمترین نوع  دردهای مکانیکی ناحیه کمر عبارتنداز:
-کشیدگی عضلانی (Strain)
-پیچ خوردگی (Sprain)ها
-آسیب مفاصل بین مهره‌ای پشتی(Facet Joints)
-فتق دیسک بین مهره‌ای
-لغزش مهره کمری
-آرتروز(Osteoarthritis)
-تنگی مجرای نخاعی
-شکستگی‌ها(Fractures)
-دررفتگی‌ها(Dislocation)

پاتوفیزیولوژی کمردرد

درمجموع می توان این گونه بیان داشت که دلیل اصلی بسیاری از کمردرد ها گرفتگی عضلانی می باشد.چرا که این شرایط موجب ضعف عضله ودر پی آن مشکلات بعدی را به همراه خواهد داشت.

فردی که دچار کم تحرکی  می باشد دارای عضلات ضعیفی است که  با کوچکترین بار اضافه دچار آسیب دیدگی می شود. چنین فردی به دلیل خاطره بدی که از تحرک در ذهن خود دارد ترس از حرکت دارد .چراکه این خاطره از طریق اعصاب به قسمت کرتکس مغز وارد شده است. محلی که دچار آسیب دیدگی شده است بدلیل عدم تحرک دچار آتروفی می شودوبه مراتب اکسیژن رسانی به این نقطه کاهش می یابد وبعد به دلیل بار اضافه دچار پارگی های ریز عضلانی می شود. پارگی های عضلانی التهابی را درموضوع مورد نظر ایجاد می کند. دلیل این التهاب برهم خوردن تعادل مبادلات بین سلولی از جمله سدیم وپتاسیم می باشد.درچنین شرایطی هیستامین جهت رفع التهاب از خودTGF Beta1  ترشح می کند که خود این موضوع سبب التهاب بیشتر درموضع می شود.درمجموع این شرایط موجب فیبروز( چسبندگی عضلانی ) می شود. در مرکز این چسبندگی ، عصب این ناحیه قرار دارد که با لمس آن درد شدیدی را برای فرد بیمار ایجاد می کند . که این درد موجب ترس از حرکت می شود وفرد را وارد چرخه درد می کند.

راه های درمانی

به تناسب علت بیماری درمان های متفاوتی برای فرد مبتلا به کمردرد پیشنهاد می شود.درمرحله حاد می بایست فرد بیمار بین دو تا سه روز استراحت کند.در این مدت هردوساعت یکبار به مدت 15 دقیقه باید راه برود. در این مرحله کمپرس سردوگرم موثر می باشد. داروهای مسکن در این مرحله بسیار موثرمی باشد.اما اگربعداز سه ماه فرد بیمار بهبود نیافت وارد مرحله مزمن می شود که به علت ترس ازدرد تحرک از بسیاری از فعالیت های روزانه دور می شود علاوه بر درد بیمار دچار افسردگی هم می شود که باید این موضوع هم مدنظر داشت. در مرحله مزمن باداروهای اعصاب می  توان مسئله عصبی را تا حدی کنترل کرد.در جهت بهبود بیماری می توان از مسکن استفاده کرد تا مسئله ترس از درد حل شود وبعد از آن می توان از روش های در مانی از جمله تاپی ، منوئل تراپی و حرکت در مانی استفاده کرد.