در وریدهای پا، دریچه های لانه کبوتری ای وجود دارد که عملکردش به گونه ای است که با هر انقباض، مقداری خون را به دریچه بالایی پمپاژ می کند و در آنجا منتظر انقباض بعدی می ماند. اگر در اثر عوامل مستعدکننده، دریچه های لانه کبوتری تخریب شوند و خون در ورید باقی بماند، واریس رخ می دهد. در این حالت قطر ورید افزایش می یابد و باعث اختلال بیشتر کار دریچه ها می شود. در پی این اتفاق، طی ماه ها و حتی سال ها فرد با احساس سنگینی در پا مواجه خواهد شد. با گذشت زمان، وریدهای سطحی به شکل طناب های کوتاه نازک روی ساق یا ران پا نمایان می شوند. واریس های شدید ممکن است به عوارضی همچون ورم پا، تخریب پوست و حتی ایجاد زخم در اندام منجر شوند
- 10-20 % مردان بالغ و25-33%زنان بالغ دچار ابتلا به سیاهرگ های واریسی در اندام تحتانی میشوند.
- احتمال واريسي شدن در همه سياهرگ‌ها وجود دارد اما بيشترين مکان ابتلا پاها هستند.
- ابتلا به اين بيماري در زنان چهار برابر بيشتر از مردان است.
واریس و ورزش
- عامل اصلی برای بهبود واریس ،کارکردن روی افزایش جریان خون است که می تواند از طریق ورزش های نرم و سبک صورت پذیرد.
- ورزش آرام و آهسته می تواند هم به عنوان بازدارنده و هم به عنوان درمان غیر دارویی، مفید باشد و از وخامت واریس جلوگیری کند، زیرا جریان خون را در پاها افزایش داده و از ایجاد فشار ممانعت می کند
- این ورزش ها به تجهیزات تجملی یا سطح بالای آمادگی جسمانی نیاز ندارند،ورزش منظم سبب تقویت ماهیچه های ساق پا و بهبود بازگشت وریدی می شود.
- ورزش منظم به حفظ سیاهرگها و قدرت پاها که اقدامی پیشگیرنده و درمانی است، کمک می کند
- ورزش های سبک مانند پیاده روی، دوچرخه سواری