به گزارش پایگاه خبری وب‌دا، دکتر فلورا انفرادی اظهار کرد: ديابت به معنی افزايش ميزان قندخون است كه در اثر كاهش ميزان انسولين يا مقاومت در برابر انسولين ايجاد مي‌شود. انسولين هورموني است كه براي كنترل ميزان قند خون توسط پانكراس ترشح مي‌شود.

وی ادامه داد: افراد مبتلا به ديابت قندخون بالايي دارند، زيرا غده پانكراس آن ها انسولين كافي توليد نمي‌كند يا ماهيچه‌ها، چربي و سلول‌هاي كبد آن ها به طور طبيعي به انسولين پاسخ نمي‌دهند يا هردوي اين موارد.

وی با بیان اینکه سه نوع ديابت وجود دارد، خاطرنشان کرد: ديابت نوع اول معمولا در دوران كودكي اتفاق مي‌افتد، بدن انسولين نمي‌سازد يا انسولين كمي مي‌سازد و براي تأمين انسولين بايد روزانه تزريق انسولين انجام شود.

دکتر انفرادی در مورد ديابت نوع دوم افزود: ديابت نوع دو از نوع اول رايج‌تر بوده و بیشتر افراد مبتلا به ديابت با اين نوع دست و پنجه نرم مي‌كنند و معمولا در دوران بزرگسالي رخ مي‌دهد. پانكراس انسولين كافي براي نگه داشتن گلوكز خون در حد طبيعي نمي‌سازد و معمولا به اين دليل است كه بدن به انسولين به خوبي پاسخ نمي‌دهد.

وی با اشاره به اینکه بسياري از افراد مبتلا به ديابت نوع دوم از وجود بيماري خود خبر ندارند با وجود اينكه اين بيماري كاملا جدي است، در مورد ديابت بارداري نیز توضیح داد: اين نوع افزايش گلوكز خون در دوران بارداري ايجاد مي‌شود، در زناني كه حتي قبلا سابقه ديابت نداشتند.

وی افزايش احساس تشنگي، افزايش و تكرار ادرار، کاهش وزن با وجود افزايش اشتها، خستگي، سر گيجه و  استفراغ را از علائم ديابت نوع اول دانست و یادآور شد: بيماران مبتلا به ديابت نوع اول معمولا خيلي زود علائم بيماري را مشاهده مي‌كنند و در حالت اوژانسي قرار مي‌گيرند.

کارشناس مسئول بیماری‌های معاونت بهداشتی با اشاره به علائم ديابت نوع دوم، اضافه کرد: علائم نوع دوم شبیه به نوع اول است، فقط به جاي سرگيجه و استفراغ كاهش ديد، عدم بهبود عفونت‌ها و يا كندشدن بهبودي و ناتواني جنسي در آقايان ديده مي‌شود.

دکتر انفرادی در خصوص مراحل تشخيص ديابت با اشاره به افزايش سريع ميزان گلوكز خون، توضیح داد: اگر ميزان گلوكز خون بيشتر از 126 ميلي‌گرم در دسي ليتر يا بين 100 تا 126 باشد، بدين معناست كه فرد به ديابت مبتلا و يا در معرض خطر ابتلا به آن قرار دارد.

وی با اشاره به بالا و پايين شدن نامنظم قندخون، ادامه داد: اگر ميزان قندخون بيشتر از 200 ميلي‌گرم در دسي‌ليتر باشد و با علائم نظير خستگي، تشنگي و تكرار ادرار همراه باشد، بدين معناست كه فرد به ديابت مبتلا است.

وی در خصوص درمان این بیماری توضیح داد: درمان كامل و خاصي براي انواع ديابت‌ها وجود ندارد، اما مي‌توان از داروها، رژيم غذایی خاص و ورزش براي كنترل قندخون و متوقف كردن علائم آن كمك گرفت.

این مسئول با اشاره به اینکه بايد با استفاده از دستگاه‌هاي مخصوص مرتب ميزان قندخون خود را اندازه‌گيري و با مشورت پزشك کنیم، اضافه کرد: فرد باید بداند كه هر روز به چه ميزان چربي، پروتئين و كربوهيدرات نياز دارد.

دکتر انفرادی تصریح کرد: در ديابت نوع دوم ورزش و رژيم غذايي متعادل بسيار كمك كننده است ولي در ديابت نوع اول حتما بايد انسولين تزريق شود، ديابت بارداري نيز با تغييرات در رژيم غذايي و انسولين درمان مي‌شود.

وی ورزش منظم و روزانه براي افراد مبتلا به ديابت را بسيار مهم و ضروري دانست و ادامه داد: افراد مبتلا به ديابتي كه ورزش مي‌كنند، كمتر از بقيه بيماران در معرض خطر حمله قلبي و سكته قرار دارند.