به گزارش پایگاه خبری وبدا، «شهین لنگری» افزود: با توجه به این که جوانان و نوجوانان بیشتر اوقات خود را در محیط های آموزشی می گذارنند روشن است که این فضاها تاثیرات مهمی بر سلامت روانی این گروه درآینده دارد.
وی با اشاره به این که سنین جوانی و نوجوانی از مراحل مهم و برجسته رشد و تکامل اجتماعی و روانی فرد به شمارمی رود، اضافه کرد: این مرحله نیاز به تعادل هیجانی، عاطفی، کسب مهارت های اجتماعی لازم در دوست یابی، شناخت زندگی سالم و چگونگی برخورداری از آن را دارد.
وی تصریح کرد: افزایش کیفیت زندگی، رضایت مندی از زندگی و احساس ارزشمندی از مقوله های بسیار مهم در حفظ سلامت روان افراد جامعه است که بی شک خانواده یکی از مهم ترین محیط های تامین کننده و موثر دراین خصوص محیط های آموزشی مانند مدرسه و دانشگاه است که به دلیل حضور گروه های سنی خاص در محیط های آموزشی(کودکان، نوجوانان وجوانان) این محیط در تامین و حفظ سلامت روان این گروه ها از اهمیت و حساسیت خاصی برخوردار است که همواره مورد توجه متخصصان سلامت روان بوده و هست.
کارشناس سلامت روان معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی ادامه داد: جوانان و نوجوانان در فرآیند رشد و بالندگی خود مهارت های ارتباطی و نحوه مقابله با چالش های زندگی را یاد می گیرند که پایه ریزی شخصیت افراد در بزرگسالی است.
لنگری افزود: محیط فیزیکی مناسب، وسایل و امکانات آموزشی و ورزشی، ساعات درسی، نحوه تعامل و ارتباط بین مدرسان، آشنایی دانش آموزان و دانشجویان با روش ها و تکنیک های مهارت های زندگی، احساس مفید بودن و خلاقیت برای تامین سلامت از اولویت های یک برنامه آموزشی مناسب است.